Na teritoriji Beograda nije izgrađeno nijedno od pet predviđenih postrojenja za obradu otpadnih voda, dok se istovremeno beleže veliki izlivi neprečišćene vode u Savu, Dunav, gradske vodotokove i melioracione kanale, piše Nova ekonomija.
Kapitalni objekti (tuneli, kolektori, crpne stanice, retenzije) koji su predviđeni u Generalnom rešenju beogradske kanalizacije iz 1977. godine uglavnom nisu izvedeni, a većinu retenzija koje su tada planirane sada je nemoguće izvesti, jer se u međuvremenu planskom i neplanskom urbanizacijom dogodila promena ovih površina.
To su neki od glavnih identifikovanih problema u radu beogradskog kanalizacionog sistema (BKS), vidi se iz Strategije uređenja i održavanja vodotoka drugog reda na teritoriji Beograda.
Strategiju je izradio Institut za vodoprivredu „Jaroslav Černi“, a Sekretarijat Sekretarijat za zaštitu životne sredine objavio je javni uvid i javnu raspravu o predlogu akta o proglašenju Strategije.
Beogradski kanalizacioni sistem prostire se na površini od oko 15.000 hektara i obuhvata prostor starog Beograda, Novi Beograd, Zemun i pojedina naselja na levoj obali Dunava.
Na kanalizacionu mrežu, izgrađenu u desetak gradskih opština, priključno je preko 1.200.000 stanovnika. Ipak, veliki broj stanovnika koristi sopstvene septičke jame.
Kanalizacijom se evakuišu atmosferske, upotrebljene otpadne vode, upotrebljene vode industrije, kao i deo drenažnih voda i voda vodotoka.
U strategiji su identifikovani neki od glavnih problema beogradskog kanalizacionog sistema.
Jedan od tih problema je i što kapitalni objekti koji su predviđeni u Generalnom rešenju beogradske kanalizacije iz 1977. godine uglavnom nisu izvedeni.
„Većinu retenzija (prostor koji služi za akumulisanje ili izlivanje vode prilikom prevelikog dotoka) koje su tada planirane, više je nemoguće izvesti, jer se u međuvremenu planskom i neplanskom urbanizacijom dogodila promena ovih površina“.
Pored nedostatka postrojenja za prečišćavanje voda, neizvođenja kapitalnih objekata, problem je i što je određeni broj crpnih stanica kanalizacionog sistema u lošem stanju, kao i to što je kanalisanje atmosferskih otpadnih voda nepotpuno realizovano.
„Kanalisanje atmosferskih voda je nepotpuno realizovano, jer izgradnju saobraćajnica nije pratila realizacija potrebnih objekata za kišne vode. U slivnim područjima nekadašnjih potoka (na primer Mokroluški, Кumodraški, Banjički, Bulbuderski i Čuburski) izgrađene su široke saobraćajnice čime je promenjen prirodni režim oticanja atmosferskih voda“, piše u strategiji.
Beogradske reke primaju i industrijske otpadne vode, koje čine oko 50 odsto ukupnog zagađenja koje se ispušta u Savu i Dunav. Samo 15 odsto industrijskih postrojenja ima odgovarajuće predtretmane za otpadne vode, piše u Strategiji uređenja i održavanja vodotoka II reda na teritoriji Grada Beograda.
Poseban problem za BKS su, kako se dalje navodi, neplanska naselja za koje ne postoji koncept prikupljanja i odvođenja upotrebljenih voda, kao ni zaštita od atmosferskih voda.
Problem je i delimično plavljenje pojedinih nižih zona grada iz kanalizacije, pri veoma visokim nivoima Save i Dunava, piše u strategiji.
Takođe, Katastar podzemnih instalacija, odnosno deo katastra koji se odnosi na kanalizaciju je nepotpun, sa mnogim greškama koje onemogućavaju analizu rada kanalizacionog sistema.
Javni uvid u Strategiju obezbeđen je od 24. oktobra do 2. novembra putem sajta Sekretarijata za zaštitu životne sredine grada Beograda. Javna rasprava o predlogu akta o proglašenju Strategije održaće se 3. novemvbra sa početkom u 14 časova.
Ova Strategija predstavlja planski dokument kojim se utvrđuju dugoročni pravci upravljanja vodotocima II reda i na osnovu kojeg će se sprovoditi reforme sektora voda, kako bi se dostigli potrebni standardi u upravljanju vodotocima II reda na teritoriji Beograda, navela je Nova ekonomija.
E2 portal (Beta)
