Ako se nastave klimatske promene, najveća veličina odeće budućih naraštaja bi mogla da bude xs. Da li se će to zaista i dogoditi, naučnici uveravaju da hoće.
Kada bismo mogli da oživimo najstarijeg pronađenog konja, a reč je o vrsti Sifrhippus sandrae koja je živela na početku eocena, dakle pre 55,8 miliona godina, sigurno ga ne bismo poveli na današnje hipodrome. On bi tamo najverovatnije poginuo pod kopitima pripadnika svoje vrste ili pod nogama gledalaca. Taj najstariji predak današnjih konja je imao oko 8,5 kilograma i desetak centimetara. Ali, kako stvari stoje, još je zanimljivija prognoza u budućnosti da bi se pod uticajem globalnog rasta prosečnih vrednosti temperatura današnji konji, a i ljudi sa njima, kao i ostali sisavci, postepeno smanjivali. Da li vam to deluje pomalo suludo, pogotovo u današnje vreme razvoja medicine, tehnologije, masnovne proizvodnje hrane,kada su ljudske vrste postale dugovečnije u odnosu na svoje pretke?
Istraživanja američkih paleontologa objavljena početkom ove godine su pokazala zanimljive promene u veličini toplokrvnih životinja, i to u zavisnosti od klimatskih promena. Proučavajući ostatke drevnih konja pronađenih u Severnoj Americi, naučnici su otkrili da njihov razvoj nije bio nimalo linearan. Konj je u eocenu bio težak jedva 8 kilograma, a onda je postao još manji i slabiji. U tom periodu je bila visoka koncetracija ugljen-dioksida, koja je dovela do povećanja tempereatura za 10 stupnjeva Celzijusa. To je, veruju naučnici, uticalo i na težinu konja. A kada je Zemlja počela da se hladi, prosečne temperature padaju na one slične današnjima, životinje su postajale sve veće i veće, i narasle do današnjih veličina. Upravo to je prvi važan dokaz da temperatura direktno utiče na veličinu tela sisavca. To je svakako zanimljiva teza u doba kada beležimo rast prosečnih globalnih temperatura, pa se treba zapitati da li će našim potomcima biti dovoljan konfekcijski broj današnjeg deteta.
Ali, hipoteza nije nova, jer o njoj govori i Bergmanovo pravilo, prema kojem manje životinje žive u toplijim klimama, a veće u hladnijim. Reč je o tezi nemačkog biologa Carla Bergmana, koji je primetio da iste vrste toplokrvnih životinja, polulacija sa manjom masom i težinom žive u toplijim krajevima, dok su populacije masivnih jedinki iste vrste pronađeni dalje, u hladnijim krajevima. To je zbog činjenice da velike životinje u pravilu imaju veću telesnu masu i to rezultira većom proizvodnjom toplote. Za opstanak u tropskim krajevima je neophodna sposobnost ispuštanja toplote u okolinu, a u hladnijim da se smanji taj gubitak.
Da li sve ovo znači da će pod uticajem globalnog zagrevanja naši potomci koristiti dečije konfekcijske brojeve? Manje ljudske jedinke bi jele manje hrane, koristile manje veštačkih gnojiva i energenata, pa bi zbog toga i proizvodile manje ugljen-dioksida.
E2 portal
